پروژه‌هایی که دولت راه‌اندازی کرد، یکی پروژه ایمیل ملی بود که زیر دامنه post. ir راه‌اندازی شد و دیگری پروژه انتشار تمام متن 200هزار پایان‌نامه دانشگاهی توسط پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات بود. بررسی‌ها نشان داد که پروژه ایمیل Post.ir که نام ملی به آن اطلاق شده پروژه‌ای قدیمی است که در سال 87 راه‌اندازی شد و دلیل اعلام دوباره خبر آن مشخص نیست و تنها می‌توان آن را به‌حساب تبلیغات در دقیقه 90دولت گذاشت، آن هم ایمیلی که حجم فضای آن 50مگابایت بوده و رایگان نیست و برای دریافت آن باید حضورا خدمت اداره پست رسید. شکست این پروژه از هم‌اکنون مشخص است.
پروژه دوم نیز با بررسی‌های عمیق‌تر مشخص شد که ادعایی بیش نیست و حتی یک پایان‌نامه تمام متن روی سایتی که با تبلیغات فراوان اعلام عمومی شد منتشر نشده است. این سامانه که در آدرس ganj. irandoc. ac. ir راه‌اندازی شده فقط درگاهی برای برخی دانشگاه‌هاست که اسامی آن نیز اعلام نشده تا برخی از دانشگاهیان به برخی از اسناد در چارچوب بعضی تفاهمنامه‌ها دسترسی محدود داشته باشند. این برخلاف تبلیغاتی است که در رسانه‌ها توسط پژوهشگاه مذکور اعلام شد.
اما در سوی مقابل 6پروژه فناوری اطلاعات توسط شهرداری تهران راه‌اندازی شد که هر یک می‌تواند انقلابی در حوزه زیرساخت
فناوری اطلاعات در شهرداری ایجاد کند: پروژه‌های اطلاعات مکانی SDI،RTKT، STREET VIEW، نقشه کلانشهر تهران و ITIL ازجمله پروژه‌هایی بودند که روی آنها بیش از 3سال کار کارشناسی انجام شده است و اغلب این پروژه‌ها زیرساخت عملکرد و کارایی مناطق شهرداری تهران و مراجعان آنها را دگرگون می‌کند.
شاید بتوان گفت این پروژه‌ها از نظر اهمیت در مقایسه با پروژه‌های عمرانی بزرگی مانند پل صدر و بزرگراه نیایش قابل مقایسه هستند. مراسم بهره‌برداری از این 6پروژه در جمع کوچکی از مدیران شهری و رئیس سازمان نقشه‌برداری کشور و چند خبرنگار برجسته حوزه فناوری اطلاعات در رصدخانه شهری تهران برگزار شد و تبلیغات اندکی درباره آن صورت گرفت. اکنون وقتی این 6پروژه با آن 2پروژه توخالی مقایسه می‌شود متوجه می‌شویم که اگر قرار بود شیوه رونمایی از پروژه‌های آی تی شهرداری مانند مکانیسم اعلام عمومی پروژه‌های دولتی باشد، باید برای هریک از این پروژه‌ها، مراسمی در حد و اندازه ملی برگزار می‌شد.
حکایت بسیاری از پروژه‌های دیگری نیز که در روزهای پایان دولت توسط دولتمردان با سرعت و شتابی مثال‌زدنی افتتاح می‌شود شبیه همین ماجراست. در سابقه این افتتاح‌ها نیز می‌توان به مواردی همچون راه‌اندازی چند باره شبکه علمی کشور، راه‌اندازی پروژه‌های نیمه‌تمام و فاقد کارایی و برخی موارد دیگر اشاره کرد.
واقعیت تلخ این است که دولت نهم و دهم نه اعتقادی به فناوری اطلاعات داشت و نه برای توسعه آن اقدامی در خور انجام داد. وضعیت فناوری اطلاعات در ایران در 8سال گذشته به‌گونه‌ای بوده است که کشور را در مقایسه با روند توسعه کشورهای هدف سند چشم‌انداز یعنی 25کشور منطقه آسیای جنوب غربی، به محاق عقب‌ماندگی و ایستایی پیش برده است. دولت یازدهم باید سال‌ها کار کند تا بتواند وضعیت فناوری اطلاعات در ایران را به سال1384بازگرداند.
